Daniel Dorff is een Amerikaanse componist. Hij werd geboren in 1956 in New Rochelle/New York en studeerde aan de Cornell University en de University of Pennsylvania. Hij is zelf saxofonist en basklarinettist – en heeft een prachtige kennis van ons instrument, de fluit.
Op 18-jarige leeftijd won hij de eerste prijs op het prestigieuze Aspen Music Festival met Fantasy, Scherzo en Nocturne voor saxofoonkwartet. Van 1996 tot 2015 was hij composer-in-residence voor de Symfonie in C in Camden, New Jersey.
Voor zeer jong publiek heeft hij verschillende avondvullende musicals geschreven met vertellers die zowel educatief van aard zijn als zeer onderhoudend. Zijn composities zijn zeer populair en worden vaak uitgevoerd in de Verenigde Staten.
Dorff is lid van het bestuur van de Music Publishers’ Association of the USA, de National Flute Association en de Charles Ives Society. Bij Theodore Presser, een van de grootste Amerikaanse uitgevers, is hij vice-president van de uitgeverij.
In Europa, en dus ook in Duitsland, wordt de Amerikaanse fluitkamermuziek vooral vertegenwoordigd door Gary Schocker, die een ongelooflijk aantal werken voor fluit heeft geschreven. Natuurlijk kennen we ook Eldin Burtons Sonatina voor fluit en piano en de werken van Katherine Hoover en Lowell Liebermann. Maar we hebben ons niet echt opgewarmd voor kamermuziek uit de Nieuwe Wereld hier in de Oude Wereld.
Voor mij veranderde dat echter met Daniel Dorff.
Via een kamermuziekprogramma van een paar jaar geleden, dat gewijd zou zijn aan de Amerikaanse literatuur, stuitte ik op zijn Sonata Three Lakes, en sindsdien speel ik er veel van. Dit korte fragment uit de toenmalige programmatekst drukt de heersende stemming goed uit.
“We reizen – muzikaal gezien – al enkele jaren door de landen van Europa. Dus nu zijn we in Amerika aangekomen, meer bepaald in de VS, in de Nieuwe Wereld. En we voelen ons een beetje als Antonin Dvorak, van wiens beroemde symfonie we de titel van ons programma “From the New World” hebben geleend: alles is vreemd en onbekend. Dit is verbazingwekkend, gezien het feit dat de westerse wereld zeer dicht bij elkaar is komen te staan.
Alle vier de werken van vanavond maken integraal deel uit van de Amerikaanse recital- en concertwereld. Hier zijn ze niet of nauwelijks bekend, en daarom hadden we een paar dagen geleden zelfs de eer om een Europese première te spelen: Daniel Dorff’s Sonate “Three Lakes”. Hij stuurt zijn hartelijke groeten en is erg blij dat zijn werk de sprong over de vijver heeft gemaakt.”
Ja, ik ben ook blij. Want de muziek van Daniel Dorff is een echte aanwinst voor de fluitkamermuziek:
Hij heeft een geweldig kwartet geschreven voor 4 fluiten (The Year of the Rabbit), It takes four to Tango voor dezelfde bezetting, enkele werken voor piccolo, Serenade to Eve voor fluit en gitaar, Serenade voor fluit en harp, veel literatuur voor fluit en piano en voor solofluit.
(A. W.)