De Order of the Garter, opgericht in 1348, is een van de drie voormalige Engelse gerechtelijke bevelen en nog steeds de hoogste orde van ridders in het Verenigd Koninkrijk.
De Engelse term is “Most Noble Order of the Garter”, waarbij “garter” minder verwijst naar een kousenband dan naar een kousenband of knieband.
Dit is waarschijnlijk waar de naam en het motto van de orde vandaan komen: “Honi soit qui mal y pense”, wat meestal verkeerd vertaald wordt als “Een schurk die er kwaad over denkt.
De juiste vertaling is echter (vooral wat betreft de betekenis): “Een schurk die er kwaad over denkt”.
De reden voor zijn oprichting was waarschijnlijk dat Edward III zijn ridders steviger aan zich wilde binden. De aanleiding was echter een nogal merkwaardig incident, waarvan de waarheid door gebrek aan bronnen niet als zeker kan worden beschouwd, maar dat desalniettemin te mooi is om hier niet te worden verteld.
Eigenlijk zijn er twee versies van, maar die komen in principe op hetzelfde neer.
Op een bal danste koning Edward III met zijn maîtresse Catherine Grandison, de gravin van Salisbury. Ze verloor, om welke reden dan ook, een van haar kousenbanden, die natuurlijk onmiddellijk werd opgemerkt door omstanders.
Een gewelddadig gefluister begon, alle ogen richtten zich op het paar en iedereen wachtte om te zien hoe de Koning de situatie zou oplossen. Maar de koning schaamde zich helemaal niet, maar ging er op zijn eigen unieke manier mee om.
In een versie maakte hij de kousenband zelf vast aan een van zijn benen (zoals nog steeds wordt gedaan door leden van de Orde van de Kousenband) en schreeuwde: “Schaamt u zich voor degenen die er slecht over denken.
In een andere versie zou de koning beschermend voor zijn geliefde hebben gestaan met een uitgeklapte mantel, zodat zij haar kousenband weer kon vastmaken, terwijl hij zijn hoofd naar zijn hof draaide en schreeuwde: “Een schurk die er kwaad over denkt.
Hieruit zou de verplichting van de leden van de Orde van de Kousenband voortvloeien om mensen in nood te beschermen.
Het was ook een mooi teken van de vorm van hoffelijkheid, het bijzondere soort aristocratische hoffelijkheid jegens vrouwen, die in die tijd aan Franse en Bourgondische hoven werd gecultiveerd.