Honoré de Balzac was waarschijnlijk de grootste koffiedrinker in de Europese literatuur. Zijn immense werk kon niet anders worden verklaard.
Alleen al zijn “La Comédie humaine” (De menselijke komedie) omvat meer dan negentig delen, die hij in minder dan vijfentwintig jaar schreef. Daarnaast schreef hij ook boeken onder buitenlandse namen, krantenartikelen, recensies, toneelstukken en nog veel meer.
Een dergelijke prestatie kan alleen worden bereikt door een geobsedeerde arbeider die zijn bloed herhaaldelijk met stimulerende middelen aanwakkert en zich blijft voortstuwen. Zijn favoriete remedie hiervoor was koffie.
Hij schreef ook de mooiste liefdesverklaring die een schrijver ooit aan koffie heeft afgelegd:
“De koffie glijdt in je maag en dan begint alles in beweging te komen: de ideeën komen als bataljons van het grote leger op het slagveld; de strijd begint. Herinneringen komen aan in de stormstap, als sergeanten in de mars. De Lichte Cavalerie ontwikkelt zich in een prachtige galop. De artillerie van de logica brult binnen met haar trein en cartouches. De ingenieuze ideeën grijpen als tirailleurs in in de strijd. De figuren kleden zich aan, het papier bedekt zich met inkt, de veldslag begint en eindigt onder zwarte vloedstromen, terwijl de echte veldslag verdrinkt in zwarte kruitrook”.