Mówi się przecież, że najwięksi artyści otrzymali dar tworzenia historii, które przetrwały wieki dzięki samej sile ich pociągnięć pędzla.
Jednym z nich jest Francisco José de Goya y Lucientes, urodzony w Hiszpanii w 1746 roku, znany z przedstawiania w swoich późnych pracach okropności napoleońskich rządów obcych państw.
Jako sługa króla, jednym z jego obowiązków było projektowanie gobelinów do rezydencji rodziny panującej, które do dziś należą do najwspanialszych w swoim rodzaju.
W tym celu wykonywał małe szkice olejne, a następnie opracowywał je w wielkoformatowe obrazy, które stanowiły podstawę dla królewskich tkaczy.
“Chłopiec, jeżdżący na barana” jest częścią serii przeznaczonej do dekoracji jadalni księcia Asturii.
Duże panele w pokoju przedstawiają Cztery Pory Roku, co jest bardziej tradycyjnym motywem. Ale w małych panelach nad drzwiami Goya mógł dać upust swojej kreatywności, wymyślając sceny, w których przedstawiał świat dzieci w odświeżająco naturalny sposób.
Obraz Mały jeździec powstał między 1786 a 1787 r. Na tle, które mimo ciepłych barw wydaje się być tłem, chłopiec i jego zwierzę wyróżniają się żywością, która świadczy o sztuce traktowania ludzi przez de Goyę.
Ten obraz nie jest może największym czy najbardziej popularnym dziełem de Goi, ale doskonale pokazuje, jak wspaniałe efekty w rękach mistrza mogą przynieść najprostsze kolory i najprostsze pociągnięcia pędzla.