“Jeden za wszystkich! – Wszystko za jednego!
Który z nas nie złożył przysięgi z głową pełną synów i biczem w ręku, zanim zaatakował swoich przyjaciół jaskrawoczerwoną głową?
Wynaleziony przez francuskiego pisarza Alexandre Dumasa i od tego czasu rozpowszechniany w wielu magazynach groszowych i filmach telewizyjnych, muszkieter D´Artagnan jest jednym z nowoczesnych archetypów naszej kultury, porównywalnym tylko do Don Kichota czy Księcia Hamleta.
Niewielu jednak wie, że postać D´Artagnana opiera się na osobowości historycznej, której życie było równie interesujące jak życie wymyślonej postaci.
Charles de Batz de Castelmore (1613-1673), znany jako Comte d’Artagnan, przeniósł się w młodym wieku do Paryża, gdzie, podobnie jak jego starsi bracia, chciał dołączyć do muszkieterów. Ponieważ jednak nigdy wcześniej nie służył w wojsku, jego wniosek został odrzucony.
Ale dopiero kilka lat później jego osiągnięcia w kampaniach we Flandrii i ważnych zwolenników, takich jak dowódca muszkieterów czy Colbert, minister finansów Francji, umożliwiły mu założenie pożądanego stroju.
W 1646 r. kardynał Mazarin, główny minister stanu, rozwiązał jednak Gwardię Muszkieterów i żołnierze musieli znaleźć schronienie w innych pułkach. D’Artagnan mógł jednak obejść się bez tej upokarzającej zmiany, gdyż w tym czasie był już osobistym kurierem Mazarina (posłannikiem, dyplomatą i tajnym agentem w równych częściach) i towarzyszył mu na wygnaniu do Brühla w 1651 roku.
Ale kilka lat później, po odnowieniu firmy Musketeers Company, widzimy go ponownie z oddziałami, z którymi pozostał do końca życia.
Przez całe życie D´Artagnan należał do najbliższego kręgu zaufania wokół Ludwika XIV. Już w czasach Frondy pilnował małego księcia i kiedy młody król udał się do swojej późniejszej żony, Infanty Marii Teresy z Hiszpanii, był jednym z wybranych, którym wolno było towarzyszyć młodemu królowi.
W 1667 r. D´Artagnan był wreszcie celem swoich marzeń, kiedy został mianowany kapitanem porucznikiem “Première compagnie des Mousquetaires” (Pierwsza Kompania Muszkieterów).
Zimą 1672 r. wrócił na pole i objął dowództwo w wojnie francusko-holenderskiej. Podczas oblężenia Maastricht uczestniczył w nocnym szturmie bastionu fortecy, który następnego ranka został odbudowany przez Holendrów.
Wbrew jego lepszemu osądowi, D’Artagnan został namówiony do kolejnego ataku, który zakończył się sukcesem, ale kosztował starego muszkietera jego życie.
Tego samego wieczoru Ludwik XIV napisał do żony: “Moja pani, straciłem d’Artagnana, do którego miałem wielkie zaufanie.