Aby zaprezentować brytyjskie produkty w bezpośrednim porównaniu z ich międzynarodowymi konkurentami i pokazać najwyższą jakość ich towarów, stowarzyszenie londyńskich bankierów i przemysłowców postanowiło zorganizować wystawę światową.
Dlatego też domagali się budynku, który można było wybudować w krótkim czasie i równie szybko zdemontować.
Na powierzchnię podłogi, powiedzieli, że potrzebują niepodzielonej powierzchni 6 hektarów, a budżet został ograniczony do 100.000 funtów szterlingów.
Jednak ani jeden architekt nie był w stanie sprostać tym wymaganiom.
Zwrócili się więc do architekta ogrodu Josepha Paxtona, który przedstawił projekt budynku wykonanego w całości z żeliwa i segmentów szklanych.
Klienci byli entuzjastycznie nastawieni, ponieważ byli w stanie pokazać, jak daleko posunęły się postępy techniczne Anglii w produkcji żelaza.
Budynek został wzniesiony w ciągu zaledwie czterech miesięcy i miał łączną powierzchnię 90.000 m², mierzącą około 60 na 150 metrów.
Po zakończeniu wystawy budynek został zdemontowany i przebudowany w Sydenham, w środku dużego parku.
Niestety w 1936 r. spłonął prawie całkowicie, dlatego możemy go podziwiać tylko dzisiaj na starych widokach.